Historia OWF
Historia
Początki funkcjonowania naszej Uczelni sięgają 1946 roku, kiedy to PWSP na mocy zarządzenia ministra Oświaty z dnia 24 września 1946 r. rozpoczyna kształcenie nauczycieli. Wśród wielu przedmiotów znalazło się miejsce dla nieobowiązkowego wychowania fizycznego, które realizowano dwa razy w tygodniu po godzinie. Zarządzeniem ministra Oświaty z dnia 7 października 1947 roku wprowadzono dodatkowo 2 godziny tygodniowo przysposobienia sportowego.
Pierwszymi nauczycielami wychowania fizycznego, byli Pan Jerzy Cierniak i Pani Cecylia Szlenk pracujący na tzw. godzinach zleconych. W roku akademickim 1948/49 zostaje zaangażowany przez prorektora PWSP dr. Stanisława Skalskiego w charakterze nauczyciela wychowania fizycznego, ówczesny magister, późniejszy doktor nauk o kulturze fizycznej Tadeusz Jarosiński. Pod Jego egidą zaczął powstawać zalążek organizacyjny późniejszego SWF. Jego dynamiczne działania za zgodą władz Uczelni doprowadziły do wprowadzenia po raz pierwszy w Polsce zajęć obowiązkowych z wychowania fizycznego na pierwszym i drugim roku studiów. W 1950 roku zgodnie z rozporządzeniem ministra Oświaty wprowadzono obowiązkowe wychowanie fizyczne dla wszystkich szkół wyższych w Polsce w wymiarze dwóch godzin tygodniowo dla I-go i II-go roku studiów. Wspomniane rozporządzenie stworzyło podstawy prawne do rozwoju szeroko pojętej kultury fizycznej wśród młodzieży akademickiej, co skutkowało zakupem sprzętu sportowego oraz organizowaniem bazy sportowej do realizacji zajęć ruchowych. Dnia 9 sierpnia 1954 roku zarządzeniem ministra Oświaty formalnie powołano Studium Wychowania Fizycznego na naszej Uczelni. Pierwszym oficjalnym Kierownikiem Studium WF został Tadeusz Jarosiński, który od kilku lat z ogromnym rozmachem organizował zajęcia sportowe dla naszych studentów i pracowników. W latach 1954-1971 prowadził zajęcia programowe z zakresu wychowania fizycznego na istniejącym wówczas kierunku studiów: Nauczanie Początkowe z Wychowaniem Fizycznym. Pod kierunkiem dr. Tadeusza Jarosińskiego powstało 28 prac dyplomowych. Był pierwszym organizatorem spartakiad uczelnianych i międzyuczelnianych w środowisku krakowskim. Sportowe kontakty nawiązał z pedagogicznymi uczelniami niemieckimi w Lipsku i Dreźnie. Później z uniwersytetem w Kijowie i Instytutem WF w Nitrze na Słowacji. Niezależnie od działalności społecznej i dydaktycznej rozwijał swoje zainteresowania i twórczość naukowo-dydaktyczną i publicystyczną. Ogłosił około 40 prac naukowo-dydaktycznych w różnych czasopismach (m.in. „Kultura Fizyczna”, „Nowa Szkoła”, „Rodzina i Szkoła”, „Wszechświat”). Pisał również do nowojorskiego tygodnika polskiego „Kurier” i „Nowego Dziennika”. Wspólnie z żoną przygotował do druku Pamiętnik Odo Bujwida z lat 1932-1942. Pozycja ta pt. Osamotnienie wydana przez Wydawnictwo Literackie została w 1990 roku wyróżniona wśród najlepszych książek roku w Krakowie. Funkcję kierownika Studium pełnił nieprzerwanie od 1949roku do roku 1979.
Początek lat 70-tych to niezwykle dynamiczny rozwój Studium WF, gdzie 9 kwietnia 1974 roku zarządzenie ministrów Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Kultury i Sztuki, Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Żeglugi przekształca Studia Wychowania Fizycznego w Studia Wychowania Fizycznego i Sportu. Zarządzenie to zrewolucjonizowało wychowanie fizyczne w szkołach wyższych i zobowiązało Studia WFiS do wprowadzenia obowiązkowych zajęć wychowania fizycznego w wymiarze 2 godzin tygodniowo na wszystkich latach studiów. Ponadto prowadzenia zajęć sportowych w sekcjach AZS, zajęć fakultatywnych, rekreacyjnych, rehabilitacyjnych, obozownictwa sportowego, i turystyki kwalifikowanej. Był to niewątpliwie złoty okres kultury fizycznej nie tylko na naszej Uczelni ale i w całej Polsce. Ten stan trwał do początku lat 80-tych, gdzie po okresie stanu wojennego następowało powolne wyhamowywanie wprowadzonego wcześniej programu, a co za tym idzie ilość godzin zajęć dydaktycznych z wf zaczęła spadać i środki przeznaczone na rozwój kultury fizycznej były mniejsze. Nadal jednak prowadzono wzmożoną działalność dydaktyczną oferując studentom ciekawe formy zajęć wykorzystując własne obiekty sportowe oraz wynajmując od klubów sportowych: halę sportową, pływalnię czy lodowisko. Organizowano dużą ilość zajęć w formie letnich obozów sportowych głównie w Wilkasach, prowadząc zajęcia między innymi z żeglarstwa, kajakarstwa, atletyki terenowej czy zespołowych gier sportowych.
W okresach zimowych prowadzono zajęcia na obozach narciarskich, które cieszyły się dużym zainteresowaniem studentów. Prowadzono również szereg zajęć z turystyki pieszej zabierając studentów w Gorce, Pieniny i Tatry. Ogromną popularnością cieszyły się również obozy wędrowne organizowane w Beskidzie Śląskim i Żywieckim Pieninach, Sudetach i Bieszczadach.
Kwitła w ówczesnych czasach międzynarodowa wymiana studencka z zaprzyjaźnionymi bratnimi krajami. Współpracując z Wydziałem Pedagogicznym pracownicy SWFiS prowadzili zajęcia z metodyki KF, gdzie ta współpraca jest kontynuowana do dnia dzisiejszego.
15 października 1999 roku zostaje oddana do użytku nowoczesna pełnowymiarowa kryta pływalnia, która w sposób zdecydowany wpłynęła na zmianę organizacji zajęć wychowania fizycznego. Natychmiast poszerzono ofertę dydaktyczną o paletę ciekawych i nowoczesnych form zajęć ruchowych, tym samym spełniając oczekiwania studentów.
W ówczesnych latach kierowali SWFiS kolejno Pan mgr Boguchwał Fulara (1979-1982 i 1988-2005), Pan mgr Wiesław Badura (1982-1984), Pan dr Leszek Krzeszowiak (1984-1988). Wymienieni kierownicy wnieśli ogromny wkład w rozwój kultury fizycznej naszej Uczelni. Szczególne słowa uznania należą się Panu Fularze, który przez ponad 20 lat kierował SWFiS w niezwykle trudnych i przełomowych momentach związanych z historią nie tylko uczelni ale i kraju, takich jak stan wojenny, następnie w okresie po 1990 roku w czasie ogromnych transformacji ustrojowych, czy po roku 2000 w okresie budowania demokracji oraz nowej polityki ekonomicznej kraju. Był to z pewnością trudny i niezwykle ciekawy czas w historii edukacji.
Kontynuując dydaktykę przedmiotową oraz w dalszym stopniu dostosowując ją do zmieniającej się rzeczywistości, a co za tym idzie do nowych oczekiwań i potrzeb studentów w 2012 roku decyzją Senatu Uczelni SWFiS zostaje przekształcone w Centrum Sportu i Rekreacji. Wspomniana zmiana zwiększa zakres działań ograniczając się nie tylko do dydaktyki i sportu ale rozwijając szeroko działalność komercyjną oraz przygotowując podstawy pod działalność badawczą.
